Een groot verschil
In de vroege ochtend van 9 april 1917, Paas Maandag, bestormden achter een hevig bombardement, 20.000 Canadese soldaten in de eerste aanvalsgolf de heuvelrug van Vimy in Noord-Frankrijk en begon de “Battle of Vimy”. Sinds het begin van de oorlog was de heuvelrug in handen van de Duitsers en na diverse mislukte pogingen van de Fransen en Engelsen om Vimy Ridge te veroveren, lukte het de Canadese troepen deze belangrijke heuvel in één dag in te nemen. In totaal deden ruim 90.000 Canadese soldaten mee aan de aanval en het was voor het eerst in de geschiedenis dat alle vier de Canadese Divisies samengevoegd waren tot één leger. Tot die tijd waren de soldaten uit de koloniën onderdeel van het Britse expeditieleger en moesten zich houden aan de strenge Engelse militaire regels. Het grote verschil en een belangrijk onderdeel van het succes, was dat de Canadese bevelhebbers veel meer overleg hadden met hun lagere officieren. Het aanvalsplan werd gedeeld met alle deelnemende soldaten en er was een grote vrijheid van handelen voor de sergeants en korporaals in de voorste linie. Aan het eind van de dag was Vimy Ridge in Canadese handen en waren er 3.598 Canadese soldaten gesneuveld. Een succes in vergelijking met de ruim 150.000 Franse soldaten die in 1915 in de Eerste slag van Artois om Vimy Ridge waren gesneuveld. De Maple Leaf, het insigne van één van de deelnemende divisies, is met trots onderdeel van de vlag van Canada en toont het belang van Vimy voor de Canadezen.
Een pittige dag
Op dinsdag 18 juni 2006 nam Burgemeester Guusje ter Horst van Nijmegen het besluit om de 90ste Vierdaagse af te gelasten. Met in totaal duizend uitvallers, twee doden en negenenzestig deelnemers in het ziekenhuis was het, wat je zou kunnen noemen, een pittige eerste dag geweest. Guusje zat er bij alsof zojuist Noord-Korea de buitenwijken van Nijmegen had plat gebombardeerd en was omgeven door mannen in uniformen met epauletten en onderscheidingen. Daar hadden ze in Vimy nog een puntje aan kunnen zuigen. Helaas fluisterde niemand, helemaal niemand Guusje in haar oor dat de uitvallers waarschijnlijk de volgende dag niet meer zouden meedoen. En dat het een andere route werd. En dat er ook een gladiolenverkoper met tweehonderdvijftigduizend bloemetjes zou blijven zitten. En dat er mensen van over de hele wereld naar dit evenement hadden uitgekeken en dat het dus een belachelijke beslissing zou zijn het voor de volgende dag af te blazen. Guusje werd onze nieuwe minister van Binnenlandse Zaken.
Twee gebeurtenissen in de geschiedenis die maar op één punt met elkaar zijn te vergelijken. Ze vonden plaats na overleg tussen mensen. De Canadese generaals doorbraken het denken van de gevestigde orde en besliste indirect een wereldoorlog. Guusje zat vast in het systeem van het samen niet nemen van moeilijke beslissingen en risico’s vermijden. Daarna een lang applaus en rustig doorvaren. Het kan niet anders dat er iemand daar die avond in Nijmegen ook vond dat afblazen wel wat erg ver ging, maar waarom zei niemand het dan?
The Vimy Way
Angst is een slechte raadgever en weerhoud mensen er van de moeilijke route te kiezen. Meelopen heeft een goed en veilig leven opgeleverd, dus waarom dat in de waagschaal leggen. Toch wordt het de hoogste tijd voor een andere aanpak als we niet bij elke bijeenkomst een voorspelbare uitkomst willen krijgen. Het zou in sommige gevallen aanbeveling verdienen een vergadering eens op een andere manier te beleggen. Een nieuwe manier en ik noem het The Vimy Way. Alleen in Brussel stellen we het verplicht. Wijs iemand aan of laat het lot beslissen en laat hij of zij de lastige vragen stellen, de nar zijn, de lastpost, de out-of-the-box denker. Ze zullen er niet op worden aangekeken, het was slechts een rol. Gezond verstand wordt overal begrepen en de uitkomsten zullen verrassend zijn. Het scheelt wellicht een paar parlementaire enquêtes en misschien hadden we Fokker toch niet verkocht, hadden we geen Fyra gekocht en reed de Rabobankploeg nog gewoon in het peloton. T’is natuurlijk maar een meedenker.
http://pierreswesternfront.punt.nl/category/view/artois-battlefields
https://www.meedenkers.nl/algemeen/2012/zo-kon-het-ook/