Zwaar weer

De sport zit in zwaar weer en is op allerlei gebied in verkeerde handen gevallen. Doping en gokken bepalen het nieuws en het zou misschien een idee zijn om gewoon op de doping te gaan gokken. Genoeg te verzinnen lijkt me. Nou bedoel ik met de verkeerde handen niet de lieden die verantwoordelijk zijn voor het gokken en de doping zelf, maar meer de mannen die de afgelopen jaren al onze illusies vakkundig de grond in hebben geboord. Het is de inquisitie van de antidopingcommissies die met totale controle en openbaringen de ‘misstanden’ in de sport blootleggen, die ik helemaal niet had willen weten. Onderzoek en vervolging is prima hoor, maar moet men er ook zo bombastisch mee naar buiten komen. Pak een dopingzondaar op, schors hem voor een jaar, maar overdrijf in vredesnaam niet altijd zo. De Omloop het Volk, dat ik de eerste serieuze wielerkoers stug blijf noemen, staat voor de deur, maar het zal me best moeite kosten niet bij elke demarage, “doping” te denken. Allemaal dankzij de opsporingambtenaren die zichzelf belangrijker achtten dan de sport die ze moesten controleren. Vreselijk hoe de sporter en vooral de wielrenner, de afgelopen maanden is afgeschilderd. Is er nog één wedstrijd helemaal eerlijk verlopen ga je denken, maar wil ik dat. Ik ben een groot voorstander van een algemeen pardon voor alle sporters.

Niets veranderd

In 1974 schreef Theo Koomen het boek “25 jaar Doping” en oh, wat had Theo zich graag gemengd in alle discussies over Lance en oh wat jammer dat we nooit zullen weten wat hij er nu van had gevonden. Dit stond er als inleiding:

Het is, in feite, al eeuwen geleden begonnen met de doping maar het gebruik van stimulerende en kalmerende middelen in de sport werd pas voor het eerst gesignaleerd in 1949, toen Fausto Coppi met zijn “witte dame” in de ronde van Frankrijk verscheen. Waar haalde de tengere Italiaan zijn formidabele krachten vandaan? Wat toch stelde hem in staat, buitensporige inspanningen te verrichten? Het antwoord is nooit onverbloemd aan het licht gekomen, maar zeker is wel, dat in de jaren vijftig de amfetaminen en aanverwante artikelen de markt overspoelden. De doping heeft een spoor van verwoesting en leed door de sportwereld getrokken en “25 jaar Doping” brengt eerlijk verslag uit van het ‘hoe’ , ‘waarom’ en ‘wanneer’. Net als auteur Theo Koomen blijft de lezer aan het eind van deze documentaire met de vraag zitten, “Wat nu?” De sportwereld zelf zal, met de onmisbare hulp van deskundige artsen. de bevrijdende weg moeten opsporen…

Theo moest voor straf een paar jaar achter het peloton aanrijden.

Deze moet ook even worden genoteerd; Willem van Wijendaele, journalist van het Nieuwsblad(Brussel) schrijft op 4 februari 1955 in het boek van Theo Koomen het volgende,

,, Wij hebben niets gedaan om het te verhinderen en wij doen nog steeds niets of bitter weinig om de ingekankerde en voortwoekerende kwaal van doping te bestrijden. Wij, dat zijn in de eerste plaats de sportjournalisten. Waarom hebben wij al die jaren gezwegen en onze ogen gesloten voor gebruiken die niet slechts het leven van een renner kunnen verkorten en dus misdadig zijn, maar tevens de uitslag vervalsen en dus anti-sportief, om maar niet te zeggen in strijd met de eerlijkheid zijn? Als wij dit maar zonder genade, zonder aanzien van persoon hadden gedaan – hadden dúrven doen, laten we oprecht blijven – zou de gesel van de moderne wielerbeweging nooit zoveel slachtoffers hebben gemaakt.” 

Dokter Rolink, clubarts van Ajax, had in 1963 al een stelling waar achteraf veel meer mee had moeten worden gedaan. Rolink: “Doping is het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunde, een vorm van kwakzalverij en moet derhalve als fout worden bestempeld. De medische begeleiding hoort in handen van de arts, die met natuurlijke middelen een optimale conditie van het lichaam zal nastreven. De sportbeoefenaar zal dan zonder gevaar en met succes de beste prestatie kunnen leveren”.

Niet de sporter maar zijn begeleiders aanpakken zou veel meer hebben opgeleverd.

http://www.ntvg.nl/publicatie/vermeende-effecten-van-doping-de-wielersport/volledig