Grazie Signore

Noem ze maar niet creatief, onze politici, als het gaat om het creëren van werk. Wat dat niet allemaal oplevert, zo’n misser met zo’n trein. Eerst heel veel werk voordat dat ding überhaupt een beetje rijdt en daarna weer heel veel werk om er een beetje fatsoenlijk van af te komen. Dat zal niet makkelijk worden met De Italiaan. Eén maal ‘grazie signore’, blijft natuurlijk ‘grazie signore’, daar gaan we even niks meer aan doen. Maar wel werk en veel. Natuurlijk de aangekondigde Parlementaire Enquete. Leuk werk voor de Commissie en aangesloten Ministeries. Vergaderruimtes die gehuurd, tolken die geregeld en externe deskundigen die geraadpleegd moeten worden, allemaal mooi werk. En dan natuurlijk Job en Winnie en Doekle en Lodewijk die allemaal klaar voor zijn voor de klus. Een half jaartje. Alle kranten en tv-programma’s weer leuke items en Bertje Meerstadt in de outplacement. Noem dat maar eens geen werk.

De Lift

Die treintjes terug geven zal best lukken hoor, je krijgt alleen geen geld. Maar ik zou het niet doen. Ik zou ze aan Dick Maas geven voor zijn nieuwste film, “De Trein”, het spannende vervolg op zijn beroemde film “De Lift”. Een spannend fragment zal de botsing zijn tussen twee Fyra’s op de Betuwe lijn, met 300 km per uur, waarbij de Nederlandse hoofrolspeler net weet te ontsnappen aan de Italiaanse oplichter. Het moet er wel in vier takes op, hebben we er nog één voor het museum. Verdienen we toch nog wat geld.

Albelli

Maar alle gekheid…….. Als er nou ooit één project rijp was voor een “meedenker” was het wel dit project van de hoge snelheidstrein. Polderen mag best hoor en eindeloos vergaderen met uiteindelijk een compromis waar niemand iets aan heeft is ook niet erg, maar wel als het gaat over een trein, of een vliegtuig, of een kerncentrale. Dan maak je hem goed, of je maakt hem niet. Emeritus hoogleraar Maurits van Witsel, was vermoedelijk voor een mooie fles Italiaanse wijn wel aangeschoven. Dat had een hoop geld gescheeld en er had vermoedelijk wél een trein gereden. Van Witsel zal trouwens in zijn eentje die enquete prima kunnen doen en we weten allemaal de uitkomst. ‘De politiek heeft de kaders waarbinnen mocht worden geopereerd te strak aangegeven’. ‘De NS is te veel met het budget bezig geweest’. ‘Er waren bij de besluitvorming te weinig mensen aanwezig die verstand van hadden van treinen’. ‘De cena di gala in Residence Miranda te Pistoia en de ricca prima colazione de volgende ochtend hebben de objectiviteit misschien wat beïnvloed’. En hoewel het optreden van Laura Maggi en het aansluitende “bunga bunga” feest absoluut de moeite waard was, heeft het wellicht het heldere denken tijdens de vergadering bij AnsaldoBreda, de volgende ochtend, wat beneveld. Het door Laura persoonlijk gesigneerde Albelli fotoboekje van het feest, werd zeer gewaardeerd. Het zal allemaal wel zoiets worden met de onvermijdelijke slotzin. “Er is veel mis gegaan en wij zullen hier lessen uit moeten trekken voor de toekomst”. Applaus maar weer.