Raid on China

Bijna ondraaglijk. Die spanning elke ochtend als ik mijn krantje opensla. Zou het al bekend worden gemaakt? Ik bedoel, hoe het verder gaat met de Chinese en Thaise massagesalons. Want zeg nou zelf, na de explosie van aandacht is het toch niet zo gek dat ik niet kan wachten om te vernemen hoe het af gaat lopen met de Raid on China.

In Amsterdam is de Noord-Zuidlijn bijna klaar en het Stedelijk Museum feestelijk heropend en dan is er weer wat tijd over voor gewichtiger zaken.  Vreselijke toestanden moeten dat zijn daar in die salons en vermoedelijk ter plaatse geconstateerd door één of ander stadsdeel-raadslid die op 23 januari dacht dat het iets met het Chinese nieuwjaar van doen moest hebben toen het kleine lelijke dunne Chinese vrouwtje “happy ending sir” in zijn oor fluisterde. “Ja jij ook een vrolijk uiteinde en een gelukkig nieuwjaar”, riep hij enthousiast, totdat ze hem onverhoeds bij zijn musculus retractor penis pakte.  Ook een spier trouwens en derhalve prima te masseren. Nooit last van gehad en hoogstens een concurrent van het bordeel om de hoek, maar wel lekker eenvoudig te controleren die salons. Weinig tegenstand en heel veel werk voor heel veel instanties en beter dan brommerjes controleren op het Mercatorplein.

Promotie

De klant, man, ongetrouwd, woont bij zijn moeder en van middelbare leeftijd is beter af bij de “masseuse”, denk ik dan, beter dan dat hij hijgerig in een sauna met een Montecristo onder zijn handdoekje naar mijn dochter zit te loeren. Dus wat is het probleem? “Ben naar de masseur mam” klinkt toch anders dan “ben even naar de hoeren”. Vrij van driften en lekker ontspannen weer op zijn werk. Iedereen gelukkig zou ik zeggen. Maar nee, het politieapparaat had nog wat tijd over en met in haar kielzog, de media, de boa’s, de brandweer, het openbaar ministerie, de reclassering, de FIOD, de immigratiedienst, de ARBO, de sociale dienst, en weet ik wat voor andere instanties nog meer, trokken zij ten strijde. Allemaal aan het werk en misschien wel tot de vakantie, mooi toch. Of zou het gewoon promotie van de eigen clubs zijn.

Geen letter

Maar als dat zo groot in het nieuws komt, dan verwacht je toch ook dat we over het verdere verloop van het onderzoek wel op de hoogte gehouden zullen worden. Maar nee hoor, niets van dat alles. Geen letter meer op papier, geen TV-camera meer gezien. Zo jammer.

Vulkanische modder

Vroeger hadden wij bij onze voetbalclub een masseur, ome Jan van der Winden, die na de massage in ieder geval niet vroeg of je een happy ending wilde. Ome Jan was niet alleen masseur van de voetbalclub maar ook van de plaatselijke wielervereniging en deed zijn occulte handelingen in een schuurtje achter zijn huis. Zeven dagen in de week zat zijn woonkamer vol met de geblesseerden van de week en serveerde zijn vrouw de koffie. Ome Jan hield niet van zeikerds en na de massage van donderdag en de parafine met “vulkanische modder” behandeling van vrijdag was je dik in orde voor de wedstrijd van zondag. Ome Jan was geweldig maar oh, wat zou er gebeurd zijn als ze ooit zijn schuurtje hadden gevonden, de mannen en vrouwen van de opsporingsindustrie van Nederland. Hij heeft het gelukkig niet mee hoeven maken.