1974 het jaar van de finale

kraftwerk 

Waar zijn snor en baard?

Wat zien we hier, begin jaren 70? Geen baardige hippies zoals de leden van progressieve bands als Jethro Tull, Yes of Led Zeppelin. Geen alternatieve artistiekelingen als Bowie, maar de allereerste nerds in de popmuziek! Vreemd instrumentarium staat opgesteld in een garage vol zooi.

Het Volkswagentje snort lekker

Net na het WK van 74 kwam de lp Autobahn van de band Kraftwerk uit, nu 40 jaar geleden. Het markeerde een moment in de popgeschiedenis waarop krautrock geïntroduceerd werd en met wat fantasie en historisch besef zou dit de start geweest kunnen zijn voor een nieuwe muziekstroming; techno. Elektronische dansbare beats met synthy en spacy geluidseffecten. De bleekscheten waren maanden aan het knutselen geweest met oude apparaten, versleten synthesizers, en stapelde vinding op uitvinding. Drumcomputer, vocoder, elektronische bas en surroundeffecten lieten ze tientallen minuten monotoon voortdreutelen. Een hele lp kant vol zelfs; een beetje gestoord. Eerst het VW-tje. (?)Je hoort de deur met een klap dicht slaan, de motor wordt gestart waarna je de VW de studio uit hoort rijden naar buiten. Dan twee keer de claxon, gevolgd door elektronisch gevormde woorden; ‘au-to- baaaahhhnnnn’. Een hele zit; minutenlang een monotone klankverbeelding van een rit langs weiBe streifen und grüne rand met gezoef en gegier van allerlei langzame en snelle auto’s uit beide richtingen. De motor van de auto waarin de band zit, blijft gezellig meeronken. Uit de radio klinkt ondertussen; ‘Wir fahrn auf der Autobahn’. Dan een beetje gefreak en gespeel met de radiofrequenties. Musiceren door aan knopjes te draaien; Tiësto’s vader moest nog geboren worden! Tot slot nog even het refreintje zingzeggend, of is dit al rappend, en de auto is ruim 20 minuten later gearriveerd. Piiiiiiep IEIEIEIEIJèèèèèééénggggg!

Fun fun fun

Overal ter wereld werd dit nummer een grote hit, behalve in Nederland, want weet je nog? 1974 is het jaartal dat in ons geheugen staat gebeiteld als traumatisch, vergelijkbaar met de jaargangen tussen 40 en 45. Het noemen van ‘74’ is al genoeg om gedeeld begrip te creëren. Want wat waren wij toch goed en wat waren die anderen toch slecht. 40 jaar geleden in het toenmalige West Duitsland werd voor de wereld duidelijk dat strak, bijna monotoon spelen meer loont dan creatief fröbelen door een stel losgeslagen quasi hippies. Daar waren die verrekte Duitsers weer; technisch begaafd en compleet ingespeeld met een opperste concentratie. In 1974 had ik, daarom ook even geen zin in deze Duitsers. Even geen; ‘Fun, fun fun of the autobahn’ (= fahrn fahrn fahrn auf der Autobahn). Weg ermee! De hippe jaren 60 waren duidelijk even aan de aandacht ontsnapt van deze nerds. In de Reym agenda kon je lang zoeken naar een groepsfoto. Als poster aan de tienerkamerwand? Niet stoer hoor deze gasten! Florian Schneider, nu ruim in de 60, loop je nog steeds op straat zo voorbij.

Een jongeman moet experimenteren

Onze aan Stairway to heaven gewende oortjes waren voorgoed gewassen, dat dan weer wel. Kraftwerk, het waren jongens met een ongebreidelde experimenteerdrift. Hier in dit mannenhol werd popmuziek opnieuw uitgevonden. Geweldig.

http://www.youtube.com/watch?v=x-G28iyPtz0