Ook mooi.
Sportgala gezien? En, genoten? “Verkiezing sportman van het jaar”, heet het officieel, maar de coaches, vrouwen, gehandicapten, teams en talenten doen ook mee. Halina Reijn mocht een prijs uitreiken en ook een Belg en Camiel Eurlings en Martijn Krabbé. Logisch bij een sportgala. Je kunt natuurlijk een paar kampioenen uitnodigen uit vroeger tijden, maar als je Halina Reijn kan krijgen dan ga je daar natuurlijk voor. De speeches van Camiel kunnen we straks met z’n allen mee mompelen. Denk er een Limburgs accentje bij en je bent er. “Beste mensen, is het niet fantastisch dit mee te maken. Is het niet fantastisch met topsporters te samen dit feest te vieren en met elkaar die hele moeilijke keuze, van wie vind ik de beste, te moeten maken”. Dat zei ie niet, maar dat had wel gekund. “Geweldig zoals het afgelopen jaar onze topsporters met hun coaches, overal ter wereld het hoogst haalbare hebben bereikt. Waar wij hebben kunnen genieten van de prestaties van Sven en Ireen en Epke en Gerard. We kunnen er geen genoeg van krijgen.” Ook mooi. Arjan Robben werd aangekondigd met een filmpje met missers en Halina mocht zeggen dat het onmogelijk was, voor een voetballer, ooit sportman van het jaar te worden. De kans was 0%. Je zag Robben denken, hoe laat gaat mijn vlucht? De Belg was niet te verstaan en het liedje van Mike Boddé en Thomas van Luyn was te belachelijk voor woorden. Maar iedereen bleef braaf zitten en klappen. De favoriete sporten van het NOC-NSF, of moeten we misschien zeggen NOS-NSF, zijn genoegzaam bekend en ook bij deze editie van de verkiezing waren ze weer ruim vertegenwoordigd. Sinds 1951 zestien maal een schaatser en veertien maal een wielrenner.
“leveren”
De bobo’s hebben meer dan ooit de macht en met Maurits Hendriks als technisch directeur van het NOC-NSF en Chef de Mission voor de spelen van Rio zullen de voedselbanksporten, zoals badminton en squash, de komende jaren niet op enige steun hoeven te rekenen. De medaillehonger van Maurits is niet te stillen en alleen sporten die “leveren” krijgen nog steun. Een schande en een schande dat de politiek hier niet ingrijpt. Juist sporten als badminton en tafeltennis zijn voor iedereen te betalen en wat maakt het nou uit dat we daar misschien niet heel goed in zijn. Maurits zal de bordjes “winnen doen we samen” straks weer persoonlijk op de hotelkamerdeuren schroeven en zal wel weer een nieuwe Miranda Boonstra vinden om zijn almacht te kunnen etaleren. http://nos.nl/artikel/447665-grote-verschuiving-topsportgelden.html
Het moeras
Vier keer won Anton Geesink. de verkiezing sportman van het jaar en werd in 1987 door IOC voorzitter Samaranch voorgedragen als lid van het IOC. Het NOC kwam met o.a. bestuurder en geaccepteerd bobo, Henk Vonhoff. De strijd van Anton met het NOC zou tot aan zijn dood in 2010 duren. Ik begin Anton Geesink steeds meer te waarderen en hoewel hij verplicht was zelf ook langzaam het onvermijdelijke moeras van Boboland in te zakken, bleef hij wel altijd pal voor de sporters staan. Geesink is zijn hele IOC leven dwars gezeten door doorgewinterde bestuurders met een politiek tenue, allemaal azend op zijn IOC stoeltje. Anton hield niet van buffetten en vorkjes prikken en had geen old boys netwerk en vrienden uit de studententijd. Anton was te gewoon en zijn conflicten met de toenmalige voorzitter, super bobo Hans Blankert, waren legendarisch. http://www.antongeesink.com/UItspraak%20rechtbank%20Rotterdam.htm. Helaas is er op dit moment niemand die de plaats van Anton Geesink heeft ingenomen en zat iedereen, in de Rai, braaf te klappen in de gehuurde black-tie en werd Camieleke doodgeknuffeld. Een utopie, maar wat zou het prachtig zijn geweest als Ard Schenk , Pieter van den Hoogenband, Hein Vergeer en Richard Krajicek gezamenlijk waren opgestaan, tijdens dat stomme liedje van Boddé en van Luyn en met Johnny Hoes “Dat is het einde” de zaal hadden verlaten. Als ze er al waren natuurlijk. Eindigen we toch nog met wat vrolijks, http://www.youtube.com/watch?v=TFY62TJzNvE