Het nieuwe winkelen deel 3

joggingWaffle Trainer

In 1977 verkochten we onze eerste Nike sportschoenen. Michel Lukkien was de visionair die de deur, voor de Amerikaanse merken naar de Europese markt, op een kier zette. Het was de tijd van de ontdekkingsreizigers en het waren de durfallen die daadwerkelijk met wat terug kwamen. Niet iedereen had succes, maar Lukkien bracht drie modellen mee naar Nederland. De LDV, de Waffle trainer en Waffle racer. Het zou de totale sportmarkt op z’n kop zetten. Adidas en Puma domineerden tot dan toe de markt en de schok in Herzogenaurach was dan ook groot toen bleek dat de nieuwkomer succes had. Nike bracht gele schoenen met zwarte rubber zolen met profiel met dik zgn. EVA er tussen. Adidas zou vijf jaar achter de feiten aanlopen. Op de jaarlijkse sportbeurs liep de sporthandel niet meer automatisch de stands van Adidas en Puma binnen maar werden de collecties van Nike, Reebok, Saucony, New Balance, Karhu en Asics voortaan ook serieus genomen. Het was de gouden eeuw van de sporthandel, waarbij het niet meer gek was om op straat een joggingpak met sportschoenen aan te trekken. De ISPO was de Internationale sportbeurs in München en was een must voor de vaderlandse vakhandel. Het Nachtcafé was tot 4 uur open en bij Möverpick at je de beste biefstuk. Verschil was er ook. Waren het op de ISPO dikke ouwe mannen in grijze pakken die hun afgerichte hostesses vanaf de bar commandeerden, op de Franse SISEL waren het vooral jonge managers in strakke pakken met strakke kapsels die de dienst uitmaakten. In Rotterdam, op de SPOVAK, was iedereen om 4 uur dronken. Het was de tijd dat de inkoopcombinaties er nog voor hun klanten waren en je met kerst van je leverancier een kerstpakket kon verwachten. De eerste merkschoenen bij de Schoenenreus werden afgedaan als namaak en ongecontroleerde parallel import en de leverancier maakte excuses en dat het nooit meer zou gebeuren. Maar de tijden zouden veranderen. De weg van producent naar consument, via importeur, groothandel en winkelier is diffuus geworden. Regels mag men voortaan zelf bedenken en de handelscriteria zijn per merk verschillend en worden met strenge contracten aan hun wederverkopers opgelegd. Paniekvoetbal en telkens een andere visie en beleid, geadviseerd door adviesbureaus zonder enige historische kennis. Gaan we rechtstreeks naar de consument en dumpen we onze overtollige voorraden in de gezamenlijk gecreëerde outlet aan de rand van de stad, of mag de tussenhandel ook nog een rolletje meespelen. Zijn er straks nog winkels in het centrum en zien onze binnensteden er ook over vijftig jaar nog aantrekkelijk uit. De tijd zal het leren, maar regeren is vooruitzien.