Diervriendelijk beheer

images

Die lieve vis

Een potvis ligt op het strand. Het dier heeft zich teruggetrokken en wacht op zijn dood. Net zoals veel dieren doen, zoekt het een rustig plekje op en langzaam verdwijnt het leven. Maar de ene vis is de andere niet. Daar waar netten vol haringen een jammerlijke gewelddadige verstikkingsdood sterven, ligt verderop een enkele potvis te wachten op zijn dood. Niets aan de hand als je het mij vraagt, maar waarom is die potvis zo belangrijk dat hij op de voorpagina’s staat? Er sterven immers dagelijks miljoenen dieren. Ik denk dat het voor het welzijn van de dieren meer voor de hand zou liggen dat de publieke opinie gemobiliseerd wordt tegen de massamarteldood van de haring.

De maatjes haring.

Waarom raken we betrokken bij zinloze protocollen om de doodsstrijd van een vis ethisch te begeleiden? Volslagen krankjorum als je het mij vraagt. ‘Collectieve psychose’, of zijn er zwaarder aangezette bewoordingen om dit te duiden? Hysterie? Zelfs serieuze wetenschappers, beleidsmakers en politici hebben zich hierover mogen buigen, terwijl het erg simpel is in mijn ogen; Een dier sterft een natuurlijke dood en de mens kan zich beter helemaal nergens mee bemoeien. Een dier laat je rustig sterven. Punt!!!!!!! Je kunt het overleden beest ook beter laten verwerken in de zogeheten voedselpiramide dan opnemen in een mortuarium, museum of wat dan ook. Als de mens ondertussen ook niet ingrijpt in het leven van een haring, zijn we met z’n allen toch een grote stap verder gekomen door, hoe ironisch, niets te doen!

Flipper met een uitje

Diep in ons hart en onbewust zit er iets in ons waarom we het voor het ene dier opnemen en het andere met smaak en likkebaardend om zeep helpen, soms op gruwelijke wijze, zoals de voorbestemde rolmops. Zodra een dier een mate van knuffelgehalte heeft, houdt het denken en de logica op en neemt de kans op hysterie toe. Men vist op tonijn en zo nu en dan zit er een dolfijn tussen. Nou en? Waarschijnlijk net zo lekker als een tonijn, prima in een salade Nicoise. Toch vindt men het schandalig als er toevallig dolfijnvlees in je blikje zit. Waarom eigenlijk en wat een sentimenteel gedoe. Die dolfijnen worden als bijvangst toch wel gevangen en ik zou niet weten wat er anders mee gedaan moet worden. Je hebt ze in je net, dus eet ze dan ook maar lekker op. Geldt ook voor paardenvlees. Eet op! Een koe eet je toch ook op, hypocriet! Een paard heeft meestal een mooi leven gehad, heeft normaal eten gehad en smaakt prima. Hoe diervriendelijk wil je je vlees nog hebben? Waar het dierlemma in wezen om draait is dat we onbewust een dierenrangorde maken. Met hoog op de ladder dolfijnen, potvissen en paarden en onderop reptielen en insecten. Ergens halverwege zitten de ratten, alsof ze er zelf om vragen verdelgd te worden door de mens. Een dilemma als ik walging voel opkomen bij een pony die doodgeplet wordt, maar zelf ‘natuurlijk’ wél een mug dood mep! Twee extremen die verenigd in eenzelfde vraagstelling tegelijk waar zijn.

Wild

Vlees van een wild beest is ook erg lekker en stoer om te bereiden. Meestal hebben de lekkernijen een leuk vrij leventje gehad totdat de jager kwam om de wildstand op het gewenste peil te schieten. Bij het beheren van de gekunstelde wildernis door de jacht overheerst ook al de emotie. ‘We houden de hoeveelheid dieren op peil, maar geen zorgen hoor, we schieten alleen de zwakke exemplaren af?’ Heu??? Je moet dan toch juist de sterkste hebben, of zie ik dat verkeerd? Als er echt uitgedund moet worden, lijkt mij het beste te jagen op de jonkies en de kanjers. Daarnaast vind ik dat je beesten in ‘natuurgebieden’ die het moeilijk hebben, moet bijvoeren bij kou en schaarste van voeding. Ze zitten namelijk jammerlijk opgesloten in een door de natuur’beschermer’ gecreëerd reservaat, kunnen geen kant op en hebben stervende honger en dorst. Verderop zoeken lukt natuurlijk niet want ‘we’ zitten opgesloten. Een boer die zijn vee doelbewust zo laat verkommeren wordt terecht aan de hoogste paal opgeknoopt. En de dierenbescherming maar janken om zo’n potvis, maar een in een reservaat opgesloten beest in nood laat je gewoon verrekken, want dan laat je de natuur zijn natuurlijke beloop, wat dan juist weer wél de bedoeling is! Misschien is het niet eens zo’n slecht idee dat dierenbeschermers zelf ook eens overal vanaf blijven! Zo’n fanatieke dierautist (activist bedoel ik, sorry Volkert) moet je al helemaal niet vragen om te discussiëren over dilemma’s. Iedereen heeft namelijk op een starre manier gelijk en houdt zijn drammerige gelijk vol, zo simpel is het. Nog een radicaal stapje verder, en we gaan aan de dieren vragen wat ze ervan vinden. Boe!
Uit belachelijk overdreven bewoordingen kun je op voorhand al bedenken wat de uitkomst zal zijn van een discussie met dierenactivisten. Een willekeurige greep; ‘Wie echter ook maar iets verder kijkt ziet dat onze huidige omgang met vlees en de dieren waar het van gemaakt wordt tot een groot aantal ernstige morele overwegingen leidt en ons als mensen in ons diepste wezen raakt’ Wat een gezwollen retoriek zeg! Gekkigheid als je het mij vraagt.

De vleestomaat

Ik zou natuurlijk het liefst helemaal geen vlees meer eten en de natuur echt zijn beloop laten. Ik heb het zelfs een periode geprobeerd en ontdekte dat je gerechten ook heel goed zonder vlees kunt bereiden. Tofu en gemarineerde sojablokjes op de bbq zijn heerlijk. De stevige groente, de gepofte aardappelen met sausjes en een stokbroodje erbij, zijn zo lekker dat je vlees echt niet mist. Misschien zou ik het wel volgehouden hebben als ik niet na enige tijd door de knieën was gegaan, een haring at en de tranen spontaan in de ogen stonden. Wat niet door dat gesnipperde uitje veroorzaakt werd. Sterk spul hoor! Een nederlaag tegenover de natuur voelde ik. Is eten een verslaving? Waarom eten wij vlees en waarom zijn we dierracistisch? Mijn ‘vrije wil’ verliest kansloos van mijn instinct. Een gekweekte hamburger dan maar? Zou die lekker en gezond zijn? En hoe goed voor het milieu of de wereldbevolking is dat? Kunstkweekharing? De Tofumossel? (kauw ik dan echt op een elastiekje?) Je kunt zo gek niet bedenken.

Bambie

Een dilemma; Wat doen we met een groep dieren die de andere verdringt of de kwetsbare natuur vertrapt? Wat doen we met opdringerige meeuwen, muggen, ratten en wespen? En dan ook nog een stel op hol geslagen damherten, plunderende olifanten, wilde paarden en valse honden? En last but not least; Wat doen dieren elkaar aan? Mocht het probleem van vlees als voedsel opgelost zijn, is het niet moeilijk weer nieuwe dilemma’s te bedenken waarmee de dierenactivist zoet zal blijven; want actievoeren en ergens tegen zijn, zit soms in het instinct.Terwijl een paar koeien rustig in de wei staat te wachten om in lende- of sukadelapjes te veranderen, maakt even verderop een stel damherten de omgeving onveilig. Ik gun dan nog eerder zo’n koe zijn vrijheid dan die losgeslagen stripfiguren. Afschieten die damherten, en niet de zwakste, neeeeen; de sterkste!!!!!, anders behoud je de terreur. Nee hoor het moet weer anders, want ze kunnen ook verhuisd worden naar een flink stuk ongerepte natuur. Wat dieren elkaar aandoen, gaan de gedoodverfde hertenbiefstukjes beleven als ze ten prooi vallen aan beren of wolven ergens in Zuidoost Europa. Hun lot wordt gewoon afgedwongen door de politiek (lees; onzichtbare maar machtige natuurlobby) en het mag ook een paar duiten kosten. Let even op; De Bambies (met traantjes in de lieve oogjes) in een val lokken, vangen, op het vliegtuig zetten en daarna onder deskundige begeleiding laten wennen aan hun nieuwe omgeving. Vervolgens worden ze losgelaten. En in plaats van naar de slager, gaan ze levend door een verslindende gehaktmolen. Natuurbeschermers zouden moeten gruwen van zo’n methode, lijkend op hengelen met levend aas of je slang voeren met een levende muis. Een vorm van dierenmishandeling. Waarom geeft het de dierlobbyist een voldaan gevoel als Bambie verscheurd gaat worden door gemene beren en boze wolven? Gaat het hem dan om die ernstige morele overwegingen, die hem als mens in zijn diepste wezen raakt? Volslagen geesteszwak wat mij betreft!

Van jager naar slager

Ik vind dat elke mening telt, ook al is het niet goed doordacht en hypocriet. Maar lieve help, mijn beste diervrienden en dwangzettende omkopers; Geef die herten toch aan de slager! Als alles eenmaal is opgelost, blijft er heus nog wel ergens een stervende potvis liggen. AKTIE!

Frits Rijperman