Exit

In het Nieuw woordenboek der Nederlandse taal, uit 1864 staat als definitie voor ‘exit’, af, hij gaat heen, hij treedt af. Ook komt voor, uitgang en opening waardoor je naar buiten gaat. Exit, we gaan het vast nog een aantal keren horen de komende tijd. Een vrijwillige exit voor het halve parlement als de toestand in de wereld nog lastiger wordt of onvrijwillig voor het hele kabinet na weer een misser van een bewindspersoon. Arie Slob van de ChristenUnie was het vast al ingefluisterd, een volgende regeerperiode zou wel eens lastig kunnen worden. Een directe lijn met het opperwezen heeft zo zijn voordelen. Arie wilde parlementslid zijn van een leuk land met leuke mensen en kleine problemen, maar niet van een land met bommen en granaten. Hij zal niet de enige blijven na de volgende verkiezingen. Diederik Samsom en Alexander Pechtold en een hele rits anderen zullen de exit zoeken begeleid met mooie dankwoorden en bloemen. Was het al vast maar 2017. Nog even optreden bij de Pauws en de Wittemannen en een spelletjesprogramma met Femke Halsema en Tofik Dibi en dan verdwijnen in de anonimiteit van de bestuurskamers der multinationals.

Oekraïne

Binnenkort gaan we stemmen over een handelsverdrag met Oekraïne. Een associatieverdrag dat, volgens de doelstelling, er op gericht is de handelsrelaties tussen de EU en Oekraïne te verdiepen en de oostelijke grens van de EU stabieler te maken. Dat laatste klinkt toch iets minder als business. Een groot land, Oekraïne, met veel mensen en veel problemen volgens mij. Ik heb goed geluisterd naar de historici en Oost-Europa deskundigen, de afgelopen weken. Geschiedenis is mijn hobby. Ik hoorde voornamelijk een ‘njet’ als advies. Onbetrouwbaar en corrupt kwamen opvallend vaak voorbij en ook de historische banden met moedertje Rusland werden vaak genoemd. Duidelijke heldere verhalen van intelligente mensen met grote kennis van de situatie en zonder agenda, terwijl de ja-knikkers uit Den Haag en Brussel vooral het welzijn en geluk van de goedwillende Oekraïner voor ogen stond. Het was het verschil tussen het lange- en het korte termijn denken, het verschil tussen een vaststaande geschiedenis en een onduidelijke toekomst. Het waren vooral discussies op twee verschillende niveau’s. Ik ben niet tegen een gelukkige Oekraïner, of een gelukkige Let of Roemeen of Tsjetsjeen, maar ik ken hem niet en mijn vertrouwen in de medemens uit die regio heeft wat haarscheurtjes opgelopen de afgelopen jaren. Waarom zou ik de argumenten van een politicus uit Den Haag of Brussel serieus nemen terwijl het bordje Exit in de verte al voor hem staat te knipperen.