Ontroerend.

Ontroerend en op het zelfde moment verbijsterend. Het onmogelijke was toch mogelijk. Terwijl op de Dam in Amsterdam en op veel grote pleinen van onze steden de mensen toestroomden, verzamelden in talloze Moskeeën in ons land Moslims uit de hele wereld zich. Niet om te bidden maar om samen op te trekken en samen te demonstreren. Turken, Marokkanen, Egyptenaren, Irakesen, mannen, vrouwen en kinderen maakten hand in hand de wandeling vanuit hun gebedshuizen en hielden de borden JE SUIS CHARLIE boven hun hoofd. Bij aankomst op de Dam week de menigte uiteen en liet de indrukwekkende stoet passeren en zich een weg banen naar voren tot bij het podium. Het was alsof ik mij bevond op de set van The Lord of the Rings waar onverwacht het leger Elfen zijn opwachting maakt in Helm Deep. Die avond bleven de gebedshuizen tot laat in de avond open en autochtonen en allochtonen bespraken wat de moorden in Parijs met hun had gedaan. Ik was onder de indruk.