Arme Roos

Onze vaderlandse sport wordt op alle niveaus en in vrijwel elke sport volkomen kapot geselecteerd. Jongetjes en meisjes van 6 jaar, die nog niet eens weten wat voor sport ze leuk vinden, komen, met een beetje talent, al snel in de klauwen van trainers met een eigen missie. Gedreven door het succes van anderen stippelt de trainer, met goedkeuring van de bestuurders, voor de jongste jeugd al de hele sportcarrière uit. Plezier in sport is ondergeschikt, alleen het resultaat telt.

Even een voorbeeld uit de praktijk. Twee moeders tegen elkaar over hun hockeykinderen, “Hallo, hallo, hoe is het met jullie, ja goed, met Henk, ja hoor”  “Zeg Roos zit niet in de selectie hè?” Roos staat er naast voor de goede orde en is een jaar of 10. “Nee Roos zit er niet bij”. “Nou ik vond dat Roos het helemaal niet slecht deed hoor, wel jammer dat ze nu niet met Fleur kan trainen en ook wel lasig met wegbrengen, want hoe laat traint zij nu en hoe ga je dat allemaal doen zeg?”  “Ja ik moet maar even kijken, want ik zit ook nog met Roderick zijn tennis, want die is wel geselecteerd”. Het is ook een feest om een paar keer selectie te mogen zeggen. Is gewoon heel lekker en voor elke tak van sport weer anders. Voetballers zeggen gewoon dat ze in de selectie zitten maar hockeymoeders maken daar toch wat anders van en klink “selectie” toch anders. Je kunt het niet opschrijven maar het is meer séleksie, met wat meer accenten, heel mooi. Balletdocenten kunnen selectie met afstand het mooiste zeggen maar klink het wel een beetje als straf. Dat Roos niet in de selectie zit vind trouwens alleen de moeder van Roos erg en Roos zelf natuurlijk, maar alle andere moeders vinden het meestal een beetje gespeeld erg. Als de competitie begint zijn we Roos weer gauw vergeten.

Niet geselecteerd

Naast geselecteerd zijn heb je alleen nog niet geselecteerd zijn en daar tussen zit dus niks. Hoe moet je dat nou uitleggen op school, dat jij niet in de selectie zit. Stop er eens mee en laat al die kinderen tot een jaar of 14-15 met rust. Tegen die tijd zijn ze uitgegroeid, weten ze vaak wat ze leuk vinden en ontdekken vanzelf wel waar ze goed in zijn. Naast dat het voor een jonge sporter het eind van de wereld betekent gooien we ook nog eens enorme hoeveelheden talent zomaar aan de kant. Hoe vaak komt het niet voor dat iemand op iets oudere leeftijd ineens door krijgt waar zijn hart en passie ligt en gaat hij of zij, via vaak een onmogelijke weg, nog een keer proberen de droom te verwezenlijken.  Niet geselecteerd op je 8ste en je kan het schudden. “Ja hij zat niet in de selectie hè, dus ja daar gaan wij verder geen energie meer in steken”. Dan mag je nog één keertje meetrainen en daarna ben je je vrienden en je eigenwaarde kwijt.

Maak het eens een beetje leuk

Hoeveel sporters met talent hebben niet het karakter om echt goed te worden en hoeveel sporters met minder talent halen alles uit zichzelf. Mijn credo; Ga het eerst leuk maken voor kinderen, laat iedereen mee mogen doen met de training en maak nog geen onderscheid. Natuurlijk heb je een eerste en tweede en derde elftal maar laat in hemelsnaam al die kinderen die willen trainen ook toe op de training. Niet verbaasd zijn als daar opeens een kind, puur door het karakter, op een hoger niveau komt en een topper wordt. Misschien waren ze allang wat anders gaan doen als we ze het stempel “niet geselecteerd” hadden gegeven.

Toppers

Winnen is het moeilijkste wat er is. Een doelpunt maken is het moeilijkste wat er is. Aan een startstreep staan en op tijd wegkomen als het startschot valt is het moeilijkste wat er is. Faalangst is een normaal verschijnsel in het dagelijks leven en in de sport misschien wel in het bijzonder. Onze achterstand ten opzichte van het buitenland op mentaal gebied, als het gaat om presteren in de sport, wordt misschien wel veroorzaakt door onze manier van selecteren. Hoeveel potentiële toppers hebben wij de afgelopen decennia aan de kant laten zitten terwijl ze qua mentaliteit de besten waren. Heel bijzonder als je later toch nog heel goed wordt als je het stempel “niet geschikt” op hebt.

Trainers van trainers, docenten ALO en C.I.O.S., er is een grote taak voor u weggelegd. Weg met de selecties en iedereen weer welkom op de training. Moet je opletten oven tien jaar.