Geen tocht voor Mirjam

dwangbuisEen ander spoor

Soms lopen er een paar verhalen en gedachten door elkaar in mijn hoofd. Een gedachtengang die iedereen wel kent. Je denkt iets dat wordt gevolgd door een volgende gedachte en vervolgens weer door een nieuwe. Het begin van het verhaal zit na een paar tellen op een heel ander spoor maar het eind heeft toch wel weer iets te maken met het oorspronkelijke begin.

Beschamend

De eerste gedachte begint met de moord op de 16 jarige Marokaanse Mirjam Abarkan. De media schreeuwt “eerwraak” en omdat dat ook is wat er in je hoofd zit verdiep je je verder niet of het ook klopt  Het is ook niet zo belangrijk. Mirjam-jong-Marokaans-verwesterd-Islam-familielid verdacht-eerwraak, was zo’n beetje mijn gedachtengang en met mij die van, vast nog een paar miljoen landgenoten. Mirjam is dood en al bijna vergeten. Beschamend. Nog niet bewezen natuurlijk, maar als Mirjam is vermoord om de “eer” van de familie te redden dan wordt het een keer tijd voor een massaal protest. Geen stille tocht voor Mirjam. Wat en hoe en waarom het is gebeurt, zal straks duidelijk worden maar de “eerwraak” gedachte gaat niet meer uit mijn hoofd. Niet mijn schuld denk ik dan. Er was nou eenmaal de laatste jaren niet zoveel positiefs te melden dat mijn gedachten in een andere richting kon sturen. We kunnen niet eens een zestien jarig meisje uit de middeleeuwse klauwen van haar familie redden.

Tot waar mag je zelf denken

Mijn volgende gedachte liep vanzelf naar de problemen in het Midden-Oosten en de gijzeling die het geloof zijn belijders oplegt en de gedachte dat je ook een keer geboren kan worden in Afghanistan en je na een poosje tot het besef komt dat je een meisje bent en er een klein dwangbuisje en muilkorfje voor je klaar ligt. In de Middeleeuwen niet zo’n probleem, want dan weet je niet beter, maar in 2012 kom je er vroeg of laat achter dat het ook leuker kan, het leven. Op een goede nacht alle vrouwen van Afghanistan evacueren, speelt door mijn hoofd, dat vervolgens vast loopt in de logistiek. Als jongetje, denk ik dan, op school met een lange lat een pak op je lazer krijgen, ik zou de rest van mijn leven liegen dat ik barstte. Van de geloofsgijzeling, die een groot deel van de mensheid zichzelf oplegt, kwam ik bij mijn eigen jeugd en de Christelijke school waar ik als heiden de hele bijbel van voor naar achter kreeg ingedruppeld. Sparen voor de zending en leren over de tien geboden en fariseeërs vormde mijn idee over het geloof. Te veel onduidelijkheden en vragen die niet naar mijn zin konden worden beantwoord, bepaalde mijn denken over het geloof, maar arme Mirjam ging haar grens in denken voorbij. Dat bracht mijn gedachten bij de Bijbel en Koran en waarom het gaat zoals het gaat. Tot waar mag je van je religie zelf ergens iets van vinden en waar neemt het geloof het over. Kortom ’tot waar mag je zelf denken’ en hoe strak zit jou dwangbuis.

Het “Oude Testament”  heeft een aantal heel naargeestige passages waarbij van alles en nog wat, voor allerlei “vergrijpen” geofferd wordt en als we even geen beestje bij de hand hebben is een plantje ook goed. Als er maar geofferd wordt.

Liviticus. Maar indien zijn hand niet bereiken kan aan twee tortelduiven of twee jonge duiven, zo zal hij, die gezondigd heeft, tot zijn offerande brengen het tiende deel van een efa meelbloem ten zondoffer; hij zal geen olie daarover doen, noch wierook daarop leggen; want het is een zondoffer.

Deuteronomium. Het kleed eens mans zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet, is den HEERE, uw God, een gruwel.

Deuteronomium. Maar indien ditzelve woord waarachtig is, dat de maagdom aan de jonge dochter niet gevonden is; Zo zullen zij deze jonge dochter uitbrengen tot de deur van haars vaders huis, en de lieden harer stad zullen haar met stenen stenigen, dat zij sterve, omdat zij een dwaasheid in Israël gedaan heeft, hoererende in haars vaders huis; zo zult gij het boze uit het midden van u wegdoen.

Een nieuw testament

Heel ingewikkeld allemaal, als het gaat om vrouwen en jonge dochters en het wordt een klein beetje afgezwakt in het “Nieuwe Testament”.  De Verlichting heeft halverwege de vijftiende eeuw het vrije denken verder gebracht, maar lijkt me nog niet helemaal af.  Misschien toch weer eens tijd voor een wat nieuwere versie. Doen we gelijk het nieuwe testament van de Koran. Daar zijn we wel eens aan toe met z’n allen lijkt me. Mirjam komt er niet mee terug, maar het zou een mooi begin zijn.